شهادت بانوی بزرگ اسلام، پاره ی جگر رسول خدا (ص)، حضرت زهرا (س) پیام های فراوانی هم برای دوستداران اهل بیت، و هم برای دشمنان آنان داشته و دارد.
به نظر می آید یکی از بزرگترین پیام های این حادثه عظیم و جانسوز، «دفاع از ولایت به هر قیمت » باشد.
بدون شک هرگاه انسان ولایت کسی را می پذیرد باید با تمام وجود از او دفاع کند و هیچ گاه ولی خود را رها نکند. حضرت صدیقه کبری (س) برای همیشه این پیام را به بشریت علی الخصوص به مسلمانان و شیعیان داد که پذیرش ولایت فقط به حرف زدن نیست بلکه عمل نیز می خواهد.اگر در جایی دفاع از ولایت نیاز به هزینه دارد باید هزینه آن را پرداخت و لو آن که هزینه آن فدا کردن جان باشد.
اگر کسی حقیقتا ولایت شخصی را پذیرفته و او را به عنوان ولی خود انتخاب کرده باشد باید در عمل هم نشان دهد وگرنه ضعف در عمل نشانه ی ضعف در اعتقاد و ادعاست.
مگر می توان ادعای کسانی را که دم از ولایت می زنند ولی حاضر نیستند خود را به خاطر ولایت به سختی بیندازند و از جان و مال خود بگذرند را پذیرفت؟
اما متاسفانه در همه ی زمان ها بوده اند افرادی که فقط کارشان حرف زدن بوده است و بس .در زمان ما هم نیز، این چنین افرادی هستند که مدام دم از ولایت می زنند و خود را محب ولایت و مطیع او می نامند اما در لحظه های حساس و در هنگامه بروز فتنه ها، حاضر نیستند از خود برای حفظ قداست و نظر رهبری مایه بگذارند.
آیا می توان اینان را صادق در مدعای خود دانست؟
آیا مگر ولایت پذیری، معنایی غیر از این دارد که زمانی که ولایت کسی را پذیرفتیم باید با تمام وجود از او دفاع کنیم و اگر در مسئله ای نظری بر خلاف نظر ولی خود داشتیم نظر او را با تمام وجود بپذیریم و از نظر و رای او دفاع کنیم؟ اصولا معنای پذیرش ولایت در جایی نمود و ظهور پیدا می کند که نظر ما غیر از نظر ولی و رهبرمان باشد.اینجاست که میزان ولایت پذیری هر شخصی هویدا می شود.
حضرت زهرا (س) به ما آموخت که معیار ولایت پذیری افراد را باید در زمان بروز فتنه ها محک زد، آنجا که رای و نظر ولی و امام بر خلاف نظر اوست.
پر واضح است منظور بنده از لزوم ترجیح نظر ولی فقیه بر نظر خود در مسائلی است که ولی فقیه مستقیم یا غیر مستقیم و یا حتی با عمل خود به آن دستور می دهند.
