نقدی بر نماز بارانی که در کازرون خوانده شد

                

ضمن اذعان به ضرورت خواندن نماز طلب باران اما نکاتی در مورد شیوه برپایی آن تقدیم می شود:

ای کاش نماز طلب باران را در روز دوشنبه نمی خواندند؛چرا که بدون شک بسیاری از مردم به علت شغلشان امکان شرکت را نداشتند.

ای کاش قبل از نماز طلب باران؛اطلاع رسانی دقیق انجام می پذیرفت تا کسانی که امکان و علاقه حضور را داشتند خبر دار می شدند؛چرا که بودند عده ای که اصلا مطلع نشده بودند.براستی هدف از خواندن نماز طلب باران چیست؟

ای کاش وقتی اعلام شد نماز طلب باران ساعت هفت و نیم اقامه می شود؛با تاخیر آغاز نمی شد؛چرا که خلف وعده و معطل کردن مردم کارپسندیده ای نیست.

ای کاش وقتی قرار است نمازی خوانده شود از قبل دعای قنوت آن چاپ شود و در اختیار مردم قرار گیرد؛چرا که تعدادی قابل توجهی اصلا دعا قنوت را نداشتند که بخواهند بخوانند.

ای کاش وقتی دعای قنوتی توزیع می شود به یکباره اعلام نمی شد که دعا تغییر کرده؛چرا که قریب به اتفاق مردم در سردرگمی قرار گرفتند که چه بخواهند و چه بخوانند.

ای کاش آداب نماز طلب باران رعایت می شد(آدابی مثل در صحرا نماز خواندن،نماز بعد از توبه و استغفار مردم،بردن پیران،کودکان،چهارپایان،و...)؛چرا که حتما پروردگار عالم بی حساب اینها را جزء آداب نماز باران قرار نداده است.

ای کاش آنچیزی که نه مستحب بود و نه واجب به مردم توصیه نمی شد که انجام دهند(مثل بلند شدن مردم و روبه قبله قرار گرفتن در هنگام ذکر بعد از نماز-این کار برای امام جماعت مستحب است -)؛چرا که اگر خوب بود و حسن،حتما خود خدا می فرمود.

ای کاش وقتی که اعلام شد هفته ی بعد هم نماز خوانده می شود،به این حرف عمل می شد؛چرا که ...

و ای کاش با برنامه ریزی و حساب و کتاب نماز برپا می شد؛چرا که ما خودمان نباید زمینه وهن این امور را فراهم کنیم

و ای کاش در نمازهای بعدی این تذکرات جدی گرفته می شد؛چرا که حرفی جز حرف دین زده نشد