صراط مستقیم

فرهنگی،اعتقادی،اجتماعی

صراط مستقیم

فرهنگی،اعتقادی،اجتماعی

صراط مستقیم

من، علی سهراب پور، متولد شهرستان کازرون (استان فارس) و فعلا در حوزه علمیه کازرون مشغول به تدریس هستم.
تمام تلاش من این است که بتوانم خدمتی از لحاظ فکری و اعتقادی به دوستان عزیزم کرده باشم.

آخرین نظرات

۴۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «وبلاگ صراط مستقیم» ثبت شده است

جناب آقای حسین معصومی؛یکی از دوستان عزیز بنده است که زحمت کشیده اند و صحبت های مرا که در موضوع جلسه خواستگاری بوده،به صورت برنامه ی اندرویدی آماده نموده اند.

ضمن تشکر فراوان از ایشان؛ دوستان عزیز می توانند از طریق برنامه "بازار"و با جستجو عبارت "مشاوره ازدواج صوتی" این برنامه را به صورت رایگان دانلود نمایند

برای انتقال به آدرس برنامه در سایت بازار بر روی آدرس زیر کلیک کنید


"مشاوره ازدواج صوتی"


سوالات غیر مستقیم مربوط به جلسه خواستگاری نوشته نشده است


برنامه های دیگر:


برنامه "همراه کاروان"

  • علی سهراب پور

هدف از هیات امنایی کردن مدارس، ارتقای کیفیت برنامه‌های آموزشی و تربیتی مدارس، جلب و توسعه مشارکت‌های مردمی‌ و خیّرین در احداث و اداره امور مدارس، تقویت نظام مدیریتی، مالی و اجرایی مدارس مبتنی بر گسترش عدالت آموزشی می باشد.

اعضای هیأت امنای مدرسه عبارتند از:مدیر مدرسه،یکی از معاونین آموزشی مدرسه،یکی از کارکنان آموزشی و پرورشی مدرسه، رییس انجمن اولیا و مربیان مدرسه، یک نفر از اولیای دانش‌آموزن، دو نفر از صاحب‌نظران و کارشناسان آموزشی یا فرهنگی ترجیحاً از استادان حوزه یا دانشگاه یا .. ،یک نفر از خیرین و یا معتمدان محل، یک نفر از اعضای شورایاری محله یا موسسات و مراکز فرهنگی، ورزشی و مذهبی محل(مانند مسجد)، یک نفراز مدیران یا اعضای هیات مدیره مراکز و موسسات تولیدی و خدمات.

اما مهم ترین وظایف هیات امنا عبارت است از: بررسی و تصویب برنامه سالانه مدرسه، تامین منابع و اعتبارات مورد نیاز مدرسه،بررسی مسائل پرورشی مدرسه و پیش‌بینی راهکارهای فرهنگی و تربیتی لازم برای تحقق اهداف تربیتی،فراهم آوردن زمینه تعامل نهادهای فرهنگی و اجتماعی پیرامون مدرسه؛موثر درفرایند تربیتی دانش‌آموزان،تولید کتاب و مواد آموزشی و کمک آموزشی،نظارت بر مسائل مالی و آموزشی مدرسه و ...

همانگونه که در قانون آمده هدف از هیات امنایی کردن مدارس رشد و ارتقاء برنامه های آموزشی و پرورشی مدارس بوده است اما آیا در حال حاضر  در تمام این مدارس این هدف محقق شده یا اصلا در این مسیر قدم برداشته می شود؟

بدون شک در بعضی از مدارس زحماتی برای تحقق این امر کشیده شده است اما متاسفانه آنچه در اذهان مردم از شنیدن نام هیات امنایی نقش بسته است گرفتن پول بیشتر از اولیاء دانش آموزان است و بس.

در واقع وقتی مدرسه ای هیات امنایی می شود،اولین تغییری که همه آنرا حس می کنند گرفتن پول بیشتر از اولیا دانش آموز است.همه با مشکلات مالی آموزش و پرورش آشنا هستند اما آیا فشار تصمیمات هیات امنا را خانواده دانش آموزان باید تحمل کنند؟بر اساس قانون تامین اعتبارات مدرسه برعهده هیات امناست نه خانواده دانش آموزان.و اگر هیات امنا تشخیص می دهد که در مدرسه نیازی وجود دارد باید خود به دنبال تامین مالی آن باشد نه آنکه خانواده ها را تحت فشار قرار دهند  

گرفتن پول از اولیاء در حالی است که در قانون مدارس هیات امنایی خبری از دریافت "اجباری" پول از دانش آموزان نیست بلکه منابع مالی این مدارس عبارت است از1. اعتبارات دولت.2.  وجوهی که از ارائه خدمات آموزشی و پرورشی فوق برنامه (اضافه بر برنامه های رسمی آموزش و پرورش) دریافت می شود. 3-    هدایا و کمک های مردمی "داوطلبانه "که در خارج از فصل (موعد) ثبت نام دانش آموزان در چارچوب مقررات ابلاغی آموزش و پرورش دریافت می شود.4.کمک های خیرین5.تشویقی های آموزش و پرورش.

اصولا یکی از فلسفه های دادن اختیارات متعدد به هیات امنا؛آن است که هیات امنا مسئول تامین منابع مالی مدرسه است.نه آنکه هیات امنا بنشیند و برای مدرسه برنامه بریزد و آنوقت خانواده ها پول بدهند.این که عاقلانه نیست.

بنابراین به نظر می رسد باید بر عملکرد این مدارس نظارت بیشتری صورت گیرد تا واقعا عدالت آموزشی که هدف از این طرح است محقق گردد و این مسولیت علی القاعده برعهده ادراه آموزش و پرورش هر شهری می باشد

  • علی سهراب پور

قضا

۲۰
مرداد

امام صادق (علیه السلام)

إِنَّ الْعَبْدَ یَقُومُ‏ فَیَقْضِی النَّافِلَةَ فَیُعَجِّبُ الرَّبُّ مَلَائِکَتَهُ مِنْهُ فَیَقُولُ یَا مَلَائِکَتِی عَبْدِی یَقْضِی مَا لَمْ أَفْتَرِضْ عَلَیْهِ.

زمانی که بنده‌ای برخیزد و نماز مستحبی(مثل نماز شب)  را قضا کند، خداوند ازاین بنده به فرشتگان مباهات می کند و می فرماید - ببینید - بنده ی من قضا می‌کند عبادتی را که بر او واجب نکرده بودم.

کافی.ج 3ص 488

رسول خدا (صلی الله علیه و آله)

 إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَیُبَاهِی مَلَائِکَتَهُ بِالْعَبْدِ یَقْضِی صَلَاةَ اللَّیْلِ بِالنَّهَارِ فَیَقُولُ یَا مَلَائِکَتِی انْظُرُوا إِلَى عَبْدِی یَقْضِی مَا لَمْ‏ أَفْتَرِضْهُ‏ عَلَیْهِ‏ أُشْهِدُکُمْ‏ أَنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَهُ

خداوند تبارک و تعالی به فرشتگانش مباهات می کند به وسیله بنده ای که قضای نماز شبش را در روز انجام می دهد و به آنان می فرماید: نگاه کنید به بنده من که قضای نمازی به جا می آورد که بر او واجبش نکرده ام،شما شاهد باشید که من گناهان این بنده را بخشیدم

من لایحضره الفقیه،ج1،ص 498

  • علی سهراب پور

کمال مومن

۱۹
مرداد

امام صادق (علیه السلام)

کَمالُ الْمُؤْمِنِ فى ثَلاثِ خِصال: الْفِقْهُ فى دینِهِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى النّائِبَهِ، وَالتَّقْدیرُ فِى الْمَعیشَهِ.
کمال مؤمن در سه خصلت است: آشنا بودن به مسائل و احکام دین، صبر در مقابل شداید و ناملایمات، حساب و کتاب و برنامه ریزی در معیشت و زندگی

أمالى طوسى: ج 2 ص 279.
  • علی سهراب پور

                                 

متاسفانه بسیاری از ما کم و بیش در زندگیمان گناه می کنیم.اما اسلام وظیفه نهی از گناهانی که در اجتماع و علنی صورت می پذیرد را به عهده همه ی مومنین قرار داده است.

یکی از گناهانی که در جامعه ی ما رایج شده است مسئله ی بدحجابی است.در اینکه ریشه ی آن چیست جای بحث و تامل فراوان دارد.اما آنچه که بنده بعد از ساعت ها صحبت با دختران بدحجاب متوجه شده ام آنست که بسیاری هنوز فلسفه و فوائد حجاب و نیز تبعات بدحجابی را نمی دانند و لذا وقتی منطقی فوائد حجاب و تبعات بدحجابی را برایشان می گفتیم در کمال تعجب قبول می کردند و اصلاح.

اما تمام بحث در اینجاست که آیا ما نسبت به دخترانی که در جامعه با حجاب مناسب ظاهر نمی شوند و امکان بحث و صحبت طولانی نیز با آنان وجود ندارد؛وظیفه ای نداریم؟آیا نهی از منکر اینان واجب نیست؟و اصولا آیا نهی آنان تاثیری دارد؟

بدون شک نهی دیگران اگر همراه بادلسوزی و با حفظ شخصیت آنان همراه باشد و نیز اگر سعی کنیم حکمت حجاب را در یکی دو جمله بازگو کنیم قطعا تاثیرگذار است.

بنده سالهاست که تلاش کرده ام این کار را انجام دهم و واقعا برخلاف انتظارم در قریب به اتفاق موارد با پذیرش و تشکر و اصلاح طرف مقابل مواجه شده ام.

" سلام!ببخشید...به نظرم وضع پوششتون مناسب نباشه...می دونید که مردها بوسیله چشم هاشون لذت جنسی می برند و وقتی شما با این وضع بیرون می آیید در واقع بهشون اجازه دادید که با دید بدی نگاهتون کنند...من می دونم شما قطعا این رو نمی خواهید پس نسبت به پوششتون یه کمی بیشتر فکر کنید"

این جمله ای است که من بارها با کمال ادب به دختران بدحجاب خوب کشورم گفته ام.

البته واضح است که ما نمی توانیم به همه تذکر بدهیم اما یک مورد در هر روز که می شود!

ما اگر جرات نهی از منکر را نداریم یا نمی خواهیم وظیفه ی شرعی خویش را انجام دهیم،نباید این اصل مسلم اسلام را زیر سوال ببریم و رفتار خود را خوب جلو دهیم و آن را توجیه کنیم


مقام معظم رهبری:

 

در جامعه اسلامی تکلیف عامه مردم امر به معروف و نهی از منکر با لسان است. چیزی که جامعه ما را اصلاح می کند همین نهی از منکر زبانی است « سال 1371». خدای متعال در زبان این اثر را قرار داده است در امر و نهی این اثر را قرار داده است ما چرا این حکمت الهی را درک نمی کنیم  و حاضر نیستیم از این ابزار عظیم الهی استفاده کنیم.عمل کنید تا ببینید می شود یا نمی شود.

حرف بزنید، بگویید، یک کلمه، بیشتر هم نمی خواهد.لازم نیست سخنرانی بکنید کسی را می بینید خلافی مر تکب می شود، دروغی را ، غیبتی را ، تهمتی را ، کینه ورزی نسبت به برادر مومن را ، بی اعتنایی به محرمات دین را ، بی اعتنایی به مقررات را ، اهانت به پذیرفته های ایمانی مردم را ، پوشش نامناسب را ، هر کدام از این کارها را کسی انجام داد یک کلمه،لازم نیست با خشم باشد، یک کلمه آسان بگویید این کار شما خلاف است، نکنید.شما بگویید، دیگری بگوید گناه در جامعه می خشکد « سال 1370» . تاثیر امر و نهی زبانی اگر انجام گیرد ، از تاثیر مشت پولادین حکومتها بیشتر است «سال 1377».

 

  • علی سهراب پور

                

ضمن اذعان به ضرورت خواندن نماز طلب باران اما نکاتی در مورد شیوه برپایی آن تقدیم می شود:

ای کاش نماز طلب باران را در روز دوشنبه نمی خواندند؛چرا که بدون شک بسیاری از مردم به علت شغلشان امکان شرکت را نداشتند.

ای کاش قبل از نماز طلب باران؛اطلاع رسانی دقیق انجام می پذیرفت تا کسانی که امکان و علاقه حضور را داشتند خبر دار می شدند؛چرا که بودند عده ای که اصلا مطلع نشده بودند.براستی هدف از خواندن نماز طلب باران چیست؟

ای کاش وقتی اعلام شد نماز طلب باران ساعت هفت و نیم اقامه می شود؛با تاخیر آغاز نمی شد؛چرا که خلف وعده و معطل کردن مردم کارپسندیده ای نیست.

ای کاش وقتی قرار است نمازی خوانده شود از قبل دعای قنوت آن چاپ شود و در اختیار مردم قرار گیرد؛چرا که تعدادی قابل توجهی اصلا دعا قنوت را نداشتند که بخواهند بخوانند.

ای کاش وقتی دعای قنوتی توزیع می شود به یکباره اعلام نمی شد که دعا تغییر کرده؛چرا که قریب به اتفاق مردم در سردرگمی قرار گرفتند که چه بخواهند و چه بخوانند.

ای کاش آداب نماز طلب باران رعایت می شد(آدابی مثل در صحرا نماز خواندن،نماز بعد از توبه و استغفار مردم،بردن پیران،کودکان،چهارپایان،و...)؛چرا که حتما پروردگار عالم بی حساب اینها را جزء آداب نماز باران قرار نداده است.

ای کاش آنچیزی که نه مستحب بود و نه واجب به مردم توصیه نمی شد که انجام دهند(مثل بلند شدن مردم و روبه قبله قرار گرفتن در هنگام ذکر بعد از نماز-این کار برای امام جماعت مستحب است -)؛چرا که اگر خوب بود و حسن،حتما خود خدا می فرمود.

ای کاش وقتی که اعلام شد هفته ی بعد هم نماز خوانده می شود،به این حرف عمل می شد؛چرا که ...

و ای کاش با برنامه ریزی و حساب و کتاب نماز برپا می شد؛چرا که ما خودمان نباید زمینه وهن این امور را فراهم کنیم

و ای کاش در نمازهای بعدی این تذکرات جدی گرفته می شد؛چرا که حرفی جز حرف دین زده نشد

  • علی سهراب پور

سینما

۱۲
خرداد

سینما شلوغ بود.فیلم شروع شد.صحنه اول فیلم سقف اتاق را نشان می داد.دقیقه دوم هم همین،دقیقه سوم،چهارم،...تماشاگران شاکی شدند و عده ای سینما را ترک کردند.فیلم در  هشت دقیقه اول همینطور سقف اتاق را نشان می داد...بعد دوربین پایین آمد و جانبازی را نشان داد که روی تخت خوابیده.

سپس گوینده ای گفت: این فقط هشت دقیقه از زندگی یک جانباز قطع نخاعی بود که شما تحملش را نداشتید

  • علی سهراب پور
                  
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت یازدهم

یک شاخص دیگر هم عرض بکنیم، این بخش را من دیگر ادامه ندهم بیشتر از این؛ تکیه به ظرفیّت درون‌زاى کشور است؛ نگاهمان به بیرون نباشد. این، توصیه‌ى ما است؛ این معنایش این نیست که از امکاناتى که در بیرون هست استفاده نکنیم؛ این دو حرف با هم اشتباه نشود. امیدمان را به بیرون از ظرفیّت داخلى کشور ندوزیم. در بیرون از مجموعه‌ى کشور و نظام جمهورى اسلامى، جبهه‌ى بزرگى وجود دارد که با همه‌ى توان از سى و چند سال پیش به این طرف کوشیده نگذارد که این انقلاب ریشه‌دار بشود، نگذارد که این نظام جمهورى اسلامى پایدار بماند، نگذارد که پیشرفت کند، نگذارد که در زمینه‌هاى گوناگون الگو بشود. نمیشود از دشمن و روشهاى خصمانه‌اى که کرده، انتظار دوستى و محبّت و صمیمیّت داشت. نمیگوییم از اینها استفاده نکنید، امّا میگوییم اطمینان نکنید، اعتماد نکنید، چشم به آنجا ندوزید، چشم به داخل بدوزید. در داخل کشور خیلى امکانات وجود دارد که اگر چنانچه نگاه ما - چه در زمینه‌هاى اقتصادى، چه در زمینه‌هاى فرهنگى، چه در زمینه‌هاى گوناگون دیگر - [ به آنها باشد و] اگر بتوانیم از این نیروهاى داخلى استفاده کنیم، کلید حلّ مشکلات اینجا است؛ یعنى در درون کشور و امکانات داخلى کشور است که از اینها میشود خردمندانه بهره‌بردارى کرد. اینها باید شناسایى بشوند. و این است که رتبه‌ى ما را در دنیا بالا میبرد. در مناسبات بین‌المللى سهم هر کشورى به قدر قدرت درونى او است؛ هر مقدارى که واقعاً در درون اقتدار داشته باشد، سهمش از مجموعه‌ى مناسبات بین‌المللى به همان نسبت بالاتر است؛ این را باید ما تأمین بکنیم و خوشبختانه در طول این سالهاى متمادى بمرور تأمین شده، یعنى مدام بر اقتدار و قوام نظام جمهورى اسلامى در طول این سالها افزوده شده؛ لذا مى‌بینید حیثیّت و موقعیّت جمهورى اسلامى هم بالا رفته که حالا شواهدش فراوان و الى‌ماشاءالله است.

مطالب مرتبط

رئیس جمهور: کلید حل مشکلات کشور در این مقطع سیاست خارجه است

الف: کلید حل مشکلات کشور، سیاست خارجه یا اصلاح ساختارها و نهادها‎
رجا نیوز: نقدی جدی بر «تدبیر» دولت «تدبیر و امید» برای رفع مشکلات اقتصادی


  • علی سهراب پور

« عده ای رأی مردم را تزئینی می‌دانند » این جمله را چندین بار از زبان آقای هاشمی رفسنجانی شنیده ایم اما براستی چه کسی رای مردم را تزئینی می داند؟

به نظر می رسد کسی که هر زمان در انتخابات رای نمی آورد؛آن انتخابات را ناسالم معرفی می کند،اوست که رای مردم را تزئینی می داند
به نظر می رسد کسی که به هر طریقی منتخب مردم را تخریب می کند و او را متهم به بی خردی و غرض ورزی می کند ؛ اوست که رای مردم را تزئینی می داند
به نظر می رسد کسی که هرگاه نتیجه انتخابات را بر وفق مراد خود می بیند،اعلام می کند مردم بصیرت داشتند ؛اوست که رای مردم را تزئینی می داند
به نظر می رسد کسی که هر وقت نتیجه رای مردم را مطابق با نظر خودش می بیند؛اعلام می کند رای مردم پیام داشت؛اوست که رای مردم را تزئینی می داند.
و براستی چه کسی در طول این سال ها اینگونه بوده است؟؟
  • علی سهراب پور
       
رئیس جمهور محترم در جلسه رای اعتماد به وزرا جمله ای  در مورد حوادث سال 88 گفتند که جای تامل دارد .ایشان ابراز داشتند  : «لازم می دانم به این نکته اشاره کنم که چند سال پیش حوادث تلخی رخ داد. عده‌‌ای اردوکشی خیابانی کردند و عده‌ای دیگر کهریزک‌ درست کردند. همه ما می‌دانیم که کارهای ناپسندی صورت گرفت.»


این سخن ایشان همانگونه که واضح است به گونه ای بود که کانّه هیچ تفاونی بین اردوکشی خیابانی و مسئله کهریزک نیست. و واقعا جای تعجب دارد که رئیس جمهور محترم یک چنین دیدی در مورد فتنه سال 88 دارند.

جالب اینجاست که چند روز قبل مقام معظم رهبری در دیدار دانشجویان با ایشان جمله ای فرمودند که توجه به آن خالی از لطف نیست:

« یکى از برادرها به قضایاى سال ۸۸ و این حرفها اشاره کردند. من خواهش میکنم اگر چنانچه مسائل سال ۸۸ را مطرح میکنید، مسئله‌ى اصلى و عمده را در این قضایا مورد نظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئله‌ى اصلى این است که یک جماعتى در مقابل جریان قانونى کشور، به شکل غیر قانونى و به شکل غیر نجیبانه ایستادگى کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش میکنید؟ البته ممکن است در گوشه و کنار یک حادثه‌ى بزرگ زد و خوردهائى انجام بگیرد که انسان نتواند ظالم را از مظلوم تشخیص دهد؛ یا یک نفر در موردى ظالم، در موردى مظلوم باشد؛ این کاملاً امکان‌پذیر است؛ اما در این قضایا، مسئله‌ى اصلى گم نشود. خب، در انتخابات سال ۸۸، آن کسانى که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا براى مواجهه‌ى با تقلب، اردوکشى خیابانى کردند؟ چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومى، نخیر، به شکلى که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهى نمیکنند؟ در جلسات خصوصى میگویند ما اعتراف میکنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا براى کشور هزینه درست کردید؟ اگر خداى متعال به این ملت کمک نمیکرد، گروه‌هاى مردم به جان هم مى‌افتادند، میدانید چه اتفاقى مى‌افتاد؟ مى‌بینید امروز در کشورهاى منطقه، آنجاهائى که گروه‌هاى مردم مقابل هم قرار میگیرند، چه اتفاقى دارد مى‌افتد؟ کشور را لب یک چنین پرتگاهى بردند؛ خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت به‌خرج دادند. در قضایاى سال ۸۸، این مسئله‌ى اصلى است؛ این را چرا فراموش میکنید؟ درباره‌ى حادثه‌ى سال ۷۸هم ما حرف زیاد داریم؛ آن هم داستان دیگرى است.»


  • علی سهراب پور